• 
• Kunstenaars
• Plattegrond

 
 

Natuurlijk, het landschap verandert zoals de natuur verandert. De wereld verandert, zelfs het klimaat verandert maar dat heet eigenlijk beweging.

Kunstenaars hebben dit altijd proberen vast te leggen. Ruysdael, Jongkind, Monet en De Staël tot en met Jan Voerman, en ze zullen dit altijd blijven doen omdat het fascineert.

De verscheidenheid in het landschap loopt namelijk parallel en soms in perspectief met de verscheidenheid aan visies van de kunstenaars.
‘Boers, zwoegend, ploegend, zaaiend en oogstend’ zal het werk zijn in materie uitgedrukt en het zal de kijker aantrekken of afstoten. Soms is het niet eens bedoeld om te bekijken maar slechts om te documenteren.

Maar de stad rukt op en lijkt het landschap te verslinden. De industrie met zijn blokkendozen bedekt zijn omgeving zo langzaam dat het bijna went.

En de boer, hij stopt ermee, laat alles over aan de schaalvergroting en de overheid die, zo lijkt het tenminste aan een democratische verlamming lijdt. Hoe moet het met ons landschap verder?

Misschien is er een alternatief. De alternatieveling met ideeën over hergebruik, voortschrijdend inzicht en kennis over de ecologie. Of alleen oog voor schoonheid, de ‘eeuwige schoonheid’ zoals door Gombrich beschreven en die mij voor het eerst anders leerde kijken.

Deze tentoonstelling zal daarvan getuigen en wij zijn de getuigen.

Gooike Postma
12 maart 2007

• 
• Artists
• Ground Plan

 
 

It goes without saying that the landscape changes, just as nature changes. The world changes, even the climate changes, but we actually call that movement.

Artist always have tried to record this. Ruysdael, Jongkind, Monet and De Staël up till Jan Voerman, they will keep doing it, just because it fascinates them.

‘Rustic, plowing, sowing and harvesting’ the work will be expressed in matter and it will attract or repell the viewer. Sometimes these works are not meant to be viewed, but just to document.

But the city is expanding and it looks like it is swalowing the landscape. The industry with is office boxes covers its environment so slowly, you will get accustomed to it.

And the farmer, he quits farming, leaves it to process of enlargement and the government that, at least so it seems, suffers a democratic paralysis. What will happen next to our landscape?

Maybe there is an alternative. The counterculturist with his ideas about recycling, constantly advancing insight and knowledge of ecology. Or only be fully alive of the beauty, the ‘ everlasting beauty’, as described by Gombrich, who for the first time made look at things in a different way.

This exhibition will witness of this process and we are the witnesses.

Gooike Postma
March 12 2007